آقای احمدی نژاد می گوید « باید کوشید تا چرخش « ثروت» را از تمرکز در برخی شهرها و از حوزه ی دلالی و واردات به مناطق محروم و یا به حوزه ی کارهای تولید کشاورزی و صنعتی و صادراتی کشاند». به گمان من درست می گوید. ولی باید دید چه سیاست هائی برای رسیدن به این اهداف درپیش می گیرد؟ د رهمین جا، باید بگویم و بگذرم که چنین تغییر چرخشی برنامه ریزی می خواهد و بعلاوه، لازم است تا با جهان بیرونی تعامل بیشتری صورت بگیرد. پرسش این است که حتی اگر ثروت به تولید کشاورزی و صنعتی و صادراتی کشانده شود، با موضع گیری های سیاسی و سخن رانی های غیر هوشمندانه دیگرشان که باعث انزوای بیشتر ایران خواهد شد، این صادرات به کدام کشورها باید صورت بگیرد؟ از آن گذشته، کدام بخش صنعتی مد نظر ایشان است و برای گسترش تولید، چه برنامه های مشخصی دارند؟ درضمن لازم به یادآوری است که آقای احمدی نژاد درجواب یک انتقاد دیگر که شیوه عملکرد دولت اش را « غیرعلمی» ارزیابی می کند ادامه می دهد، « در منطق بعضی‌ها، تنها هرچه كه نهادهای پولی و مالی بین‌المللی و وابسته به نظام سلطه دستور بدهند علمی است. شما می‌دانید كه با همین روش‌های ظاهرا علمی!! بود كه بسیاری از كشورهای آمریكای جنوبی و آفریقا و آسیا، ورشكسته و مفلس شدند و زیر بار صدها میلیارد دلار بدهی و ربا دادن به بانك‌های غربی و سرمایه‌داران بزرگ نظام سلطه له شدند و از تار عنكبوت وابستگی، راه خروجی هم ندارند و به سوی وابستگی و فقر مطلق پیش رفتند. آیا جالب نیست كه رییس یكی از نهادهای پولی جهانی، معاون اول سابق وزیر جنگ استكبار جهانی و از طراحان حمله به جهان اسلام است و این پیام جالبی برای دنیا دارد.»
و ادامه می دهد، «از نظر بعضي‌ها هر نوع برنامه‌ريزي به نفع فقرا و محرومين، يك كار غير علمي است چون «علم معيار» براي آن‌ها فرمول‌هاي دست دوم اقتصاد سرمايه‌داري است،آن هم نه از نوعي كه در خود غرب، عملي شده بلكه از نوعي كه وابستگي و عقب‌ماندگي‌اش نصيب ملت‌هاي شرق و جنوب بشود و منافعش به شركت‌هاي چند مليتي و كشورهاي غرب يا شمال!! برسد».
از سوی دیگر خبر داریم که معاون بخش خاورمیانه صندوق بین المللی پول وهمراهان در تهران هستند و از جمله با رئیس اتاق بازرگانی ایران دیدار و گفتگو کرده اند. خاموشی دراین ملاقات به نماینده صندوق اطلاع می دهد که « ما در 2سال اخير موفق شديم از لحاظ ساختاري در رابطه با سهم بخش خصوصي در اقتصاد كشور، گام‌هاي بسيار اساسي برداريم و با اصلاح اصل 44 قانون اساسي اين امر تكميل شد، اما به علت تغيير دولت، اجراي اين سياست مقداري به تعويق افتاده است». به عبارت دیگر، خاموشی از کوشش دولت برای واگذاری « دانه درشتها» به بخش خصوصی خبر می دهد و این در حالی است که رئیس جمهور، تداوم این « سیاست ها» را باعث ورشکستگی و تداوم سلطه می بیند. نکته جالب در گفتگوی خاموشی، « بیمه کردن» سرمایه گذاری خارجی است و از آن طرف، این « مژده» که بزودی مانع سرمایه گذاری در بانکها هم « رفع» خواهدشد.

سئوال این است که چه کسی در این جا دارد سیاست اقتصادی دولت ایران را بیان می کند؟ آقای خاموشی که وعده واگذاری دانه درشتها را می دهد یا آقای احمدی نژاد که در این جا مشخصا صندوق بین المللی پول و بانک جهانی را مسبب ورشکستگی و مفلس شدن بخش های عمده ای از جهان می داند؟