وقتی چشمم افتاد به این عکس، نمی دانستم باید گریه کنم یا باید بخندم! در تظاهرات دیروز تهران، ایرانیان خشمگین خواهان تحریم اقتصادی هستند. بخودی خود ایراد ندارد. باشد تحریم بکنید. ولی برسراقتصاد ایران چه خواهد آمد؟
عمده ترین سلاح اقتصادی که ایران داردسلاح نفت است که آنهم برخلاف تصوری که خیلی از ایرانی ها دارند، ایران بسی بیشتر از غرب به فروش این نفت محتاج و نیازمند است. مخصوصا اگر به بودجه تازه آقای رئیس جمهور بنگرید متوجه می شوید که اگر نفت نفروشیم، کلاه مان پس معرکه است. تازه، مطابق اطلاعات رسیده، عربستان سعودی اعلام کرده است که به راحتی می تواند تولیدش را برای جبران کمبود ناشی از « تحریم » نفتی ایران افزایش بدهد و اگر این طوری بشود که بهتر است به جای « تحریم» از « خودکشی» اقتصادی حرف بزنیم.
سلاح بعدی این است که از شرکت های اروپائی خرید نکنیم. فقط امریکا ایران را تحریم کرده است و مسئولان در ایران از جمله« سقوط هواپیما» را به این تحریم نسبت می دهند حالا مجسم کنید که اروپا و روسیه و احتمالا چین هم به این تحریم بپیوندند. در آن صورت، برسر ایران چه خواهد آمد؟ چرا چین یا روسیه به این تحریم خواهند پیوست؟ به این دلیل ساده که وقتی کار بیخ پیدا بکند، امریکا آنها را در برابر یک انتخاب ساده می گذارد.اگر می خواهید به بازارهای ایران دسترسی داشته باشید در آن صورت، با امریکا نمی توانید معامله کنید. آدم لازم نیست، اقتصاد خوانده باشد تا بداند که بنگاههای چینی و روسی کدام بازار را انتخاب خواهند کرد ( یعنی اگر ما هم جا آنها بودیم همین کار را می کردیم).
فقط می ماند سوریه و ونزوئلا و کوبا که احتمالا به تحریم نخواهند پیوست. خوب، نپیوندند. از این ها چه آبی گرم خواهد شد؟ مگر دراین سالها تجارت ایران به این کشورها به چه مقدار بوده است که اکنون بتوانند جای خالی واردات اروپا و احتمالا چین و روسیه و کشورهای آسیای جنوب شرقی را درایران بگیرد!
پی آمدهای احتمالی تحریم:
- گسترش کمبود ها
- تورم افسار گسیخته
- رکود و دامن زدن به رکود اقتصادی. چون مواد اولیه و مواد واسطه ای یا وارد نمی شوند و یا به قیمت های گزاف وارد می شوند- در صورت اجرای تحریم از سوی دیگران، مجبوریم این مواد را از بازار سیاه به چند برابر قیمت خریداری کنیم.
- بی گمان عده ای بارشان را دراین وضعیت خواهند بست. ولی اکثریت مردم ایران، در وضعیتی به مراتب سخت تر وبدتر قرار خواهند گرفت.
- دریکی از سایت ها دیده ام که یکی از « صرفه جوئی ارزی» سخن گفته است. این هم از آن « غیب گوئی هائی » است که تنها از ما ایرانیان محترم بر می آید! البته که اگر این محصولات را نخریم به اندازه هزینه های شان « صرفه جوئی» ارزی خواهیم داشت! ولی بر سر اقتصاد چه خواهد آمد؟ کارخانه های داروسازی ما- اگر به ورود مواد اولیه وابسته اند- و یا کارخانه های دیگر که مواد واسطه ای شان باید وارد شود، بر سر آنها چه خواهد آمد؟ اگر تعطیل نشوند که مجبورند دامنه فعالیت خود را کاهش بدهند.
- افزایش بیکاری- چون بنگاههائی که یا مواداولیه ندارندویا کم دارند مجبور خواهند شد که بخشی از کارگران خود را بیکار کنند. متاسفانه یک نظام رفاه اجتماعی معنی دار هم که نداریم. نتیجه این خواهد بود که فقر و نداری از آن چه که هست- و خیلی هم گسترده و زیاد است- بیشتر خواهد شد.
با این حساب، دو باره نگاهی به این عکس می اندازم و دلم می خواهد بزنم زیر گریه....
به خودم می گویم....
خدایا آن را که عقل دادی، چه ندادی و آن را که ندادی، چه دادی!!!