دارم وب گردی می کنم. اخباری که در سایت ها می خوانم حالم را حسابی گرفته است. اول از واگذاری ها بگویم. یادتان هست وقتی که فرمان آقای خامنه ای در باره بازنگری اصل 44 قانون اساسی و واگذاری ها منتشر شد، چه الم شنگه ای راه انداخته بودند که دیگر همه مسایل و مشکلات حل شده است. و اقتصاد ایران به رونق خواهد رسید. دقیقا نمی دانم چه مدت از صدور این فرمان گذشته است ولی رقم و عددی که داریم به شدت ناامید کننده اند و همین جا اضافه کنم، ناامید کننده نه از منظری که من به دنیا و اقتصاد می نگرم، چون من یکی جز این انتظاری نداشتم. از آن گذشته، همان طور که بارها دراین صفحات نوشته ام، من یکی هیچ اعتمادی به امام زاده خصوصی کردن در جوامع پیرامونی- به ویژه وقتی که زمینه ها و زیرساخت ها فراهم نباشد- ندارم. ولی طبق فرمان، قرار بود در ده سال آینده، 100 هزار میلیاردتومان از اموال دولتی به بخش خصوصی واگذار شود. و در این درحالی بود که در فاصله سالهای 1370 تا 1384 یعنی در طول 14 سال کل ارزش سهام واگذارشده فقط به 2700 میلیارد تومان رسیده بود. یعنی اگر به این سرعت و به این میزانی که در14 سال گذشته اتفاق افتاد، خصوصی سازی صورت بگیرد، اجرای فرمان آقای خامنه ای، بیش از 518 سال طول خواهد کشید! یا اگر به شکل دیگری همین روایت را باز گو بکنم، به جای سالی کمتر از 200 میلیارد تومان واگذاری، باید سالی 10000 میلیارد تومان واگذاری صورت بگیرد! یعنی باید واگذاری های سالیانه 50 برابر بشود!
چگونه چنین نرخ رشدی عملی وامکان پذیر می شود، نکته ای نبود که سیاست پردازان به آن پرداخته باشند! و اما،
سئوال اول، آیا بخش خصوصی در ایران می تواند وواگر بتواند، آیامی خواهد که به این حجم درگیر فعالیت های اقتصادی بشود؟ من به هزار و یک دلیل به بخش خصوصی ایران چنین اعتمادی ندارم.
و اما از سوی دیگر، براساس قانون بودجه سال جاری در 8 ماه اول امسال دولت فخیمه می بایست 4933.3 میلیارد ریال از سهام شرکت های دولتی را می فروخت. ولی در عمل، به نسبت 8 ماه اول سال گذشته، با کاهشی معادل 71 درصد، فقط کمتر از ده درصد، یعنی فقط 339.5 میلیاردریال واگذاری صورت گرفته است. یعنی اگر بخواهم رقمی از درصد « تحقق اهداف»، خدمت شما ارایه بدهم، کمتر از 7 درصد از اهداف درآمدی تحقق یافته است!
سئوال: چرا؟ اگر فرمان آقای خامنه ای لازم الاجراست، پس چرا اجرا نمی شود؟ گیرم که وزیر اقتصاد را هم استیضاح کردند، آیا این مشکل رفع می شود؟ من گمان نمی کنم.
سئوال بعدی: درشرایطی که درآمدها تحقق پیدا نمی کنند، آیا دولت برای کاستن از هزینه ها هم برنامه ای دارد یا این که، هم چنان به صندوق ذخیره ارزی خواهد چسبید تا مابه التفاوت را با نقد کردن دلارهای نفتی چاره کند؟ من خبر ندارم، به نظرم این گونه نمی رسد. ولی حالا که دارم از ذخایر ارزی حرف می زنم، امیدوارم ادعای این استاد امریکائی درست نباشد که به شکل و شیوه ای که صنعت نفت درایران اداره می شود تا سال 2015- یعنی تا 8 یا 9 سال دیگر، درآمدهای نقتی ایران به صفر خواهد رسید. این هم اصل خبر: «خبرگزاري فارس : استاد دانشگاه جان هاپكينز آمريكا گفت ، ميزان درآمدهاي نفتي ايران در حال كاهش است و با ادامه اين روند درآمدهاي نفتي اين كشور تا سال 2015 ميلادي به صفر خواهد رسيد» .
زبانم لال اگر پیش نگری این استاد امریکائی درست در بیاید، برسراقتصاد ایران چه خواهد آمد؟