دارم به اخبار گوش می کنم ( عصر چهارشنبه). همان طور که انتظار داشتم اغلب خبرها از لبنان است و سلاخی و انهدام و خرابی. چه فرق می کند که کی دارد کی را سلاخی می کند؟ من هروقت که به این جورقضایا برخورد می کنم می بینم در آن واحد، هم ساکن مناطق شمالی اسرائیل ام و هم روستا نشین جنوب لبنان. می بینم که حتی لباس سربازان سازمان ملل را هم بر تن دارم و از طریق رادیو هی التماس می کنم که بابا جان ما که طرف شما نیستیم! ولی چه فایده! بمب های این دوره و زمانه، خیلی دقیق اند! خیلی. می خواهم بگویم آره ارواح عمه جان شان! بعد می بینم عمه جانشان چه گناهی دارد! همین طور دارم به تلویزیون نگاه می کنم که می بینم قرار است با خانم مارگارت بکت وزیر امورخارجه انگلیس مصاحبه کنند. بعد روشن می شود که امریکا با سوء استفاده از امکاناتی که در فرودگاه پریستویک گلاسگو دارند به اسرائیل اسلحه قاچاق می کند- ظاهرا همین بمب های خیلی دقیق را- و خانم وزیر هم می گوید که اگر این ادعاها راست باشد من به امریکائی ها اعتراض خواهم کرد. و بعد مفسر تلویزیون می گوید که بعید نیست این خانم، شغلش را به خاطر همین کم احتیاطی ا زدست بدهد. می پرسید چرا، برای این که اعضای دولت انگلیس نباید در انظار عموم از دولت امریکا « انتقاد» کند! به گفته مفسر تلویزیونی هیچ یک از نمایندگان حزب کارگر درمجلس هم حاضر به تکرار حرفهای وزیر نشد! جل الخالق! بعد همین جماعت ایراد می گیرند چرا دیگران به حزب الله اسلحه می رسانند! اگر این اسلحه ها نرسد که این سلاخی ها ادامه پیدا نمی کند! بعد این سیاستمداران بی قابلیت جهانی چه بکنند! بنشینند و راجع به فقر انشاء بنویسند! یا راجع به بیکاری و رکود قصه بگویند! این ها که کار دیگری به غیر از سازمان دهی سلاخی از دستشان بر نمی آید! من گفتم، وقتی این طوری می شود من خودم نیستم. درآن واحد هم فلسطینی ام و هم لبنانی . هم اسرائیلی ام و هم عراقی و هم افغانی و هم امریکائی و هم انگلیسی که فرق نمی کند در کجا ولی منفجر می شوند. بد است می دانم. ولی در این چند سال گذشته، آن قدرجسد و خرابی و بدن تکه پاره در تلویزیون دیده ام که همه چیز دارد یواش یواش برای من عادی می شود!آخ که من چقدر از عادی کردن بربریت و توحش بدم می آید . دلم می خواهد داد بزنم. دلم می خواهد یقه پیراهنم را پاره کنم ولی کو گوش شنوا! فعلا که دور دور جهانی کردن بربریت است! در رم کنفرانس می گذارند و اگر کسی فیلم خبرگزاری ها را در اخبار کانال 4 انگلیس دیده باشد می داند که قیافه پریشان کوفی عنان چه ها که نمی گفت از مسایل پس پرده این کنفرانس ها. ازقیافه اش چنین برمی آمد که انگار رودست خورده است یعنی وقتی وزیر امورخارجه ایتالیا خلاصه توافقات را عمومی کرد و روشن شد که برسر آتش بس فوری توافق نکرده اند، قیافه کوفی عنان به وضوح متغیر شد. از سوی دیگر، کشتن 4 مامور غیر مسلح سازمان ملل به تعداد نعش هائی که از دو طرف هر روز دفن می شوند اضافه می شود. نمی دانم از بلاهت است یا از دنائت که بعد صحبت از اعزام سربازان سازمان ملل به این منطقه می کنند. وقتی دولت اسرائیل به واحدی که بیش از 20 سال در منطقه وجود داشت و به گفته نمایندگان سازمان ملل متحد همه نقشه های نظامی اسرائیلی به وضوح این پست های دیده بانی را علامت گذاری کرده، با این وصف، وبا وجود تماس های مکرر از همان بمب های مرحمتی آقای بوش استفاده کرده و 4 تن را می کشند، آن وقت، کدام کشور حاضر خواهد شد که به این منطقه سرباز بفرستد؟ من به واقع، ذهنیت رهبران اسرائیل را نمی فهمم. آخر این چه سرنوشتی است که برای خویش و برای دیگران در این منطقه رقم می زنند؟شمارا به هرچه که برایتان محترم است به یاد آن دوسرباز گروگان گرفته اسرائیلی نیفتید. اسرائیل به همین شیوه چندین هزار فلسطینی و لبنانی را ربوده و زندانی کرده است. نه این که از ماتحت دو کارغلط یک کار درست به دست بیاید، نه به هیچ وجه، ولی خواهش می کنم معیار دوگانه و چند گانه بکار نگیرید که این یکی بد است و دموکراتیک نیست و کارهایش غلط است و آن دیگری ادعای دموکراسی دارد پس هر غلطی که می کند درست است و بی عیب ونقص. نفس این کارغلط است و مهم هم نیست که کی کی را به گروگان می گیرد. بشکند دستی که گروگان می گیرد.به قراراطلاع اسرائیل و امریکا توافق کرده اند که مدتی آتش بس را به تاخیر بیندازند تا اسرائیل « کلک» حزب الله را بکند! به راستی آیاچنین فکر می کنند؟ یا خود و دنیا را فریب می دهند؟ با این سلاخی گسترده به یقین شماری از اعضای کنونی حزب الله از بین می روند ولی جمعیتی که باقی می ماند، سربازان آینده دهها حزب الله دیگراند. 6 ماه یا یک سال اندکی شاید منطقه آرام شود ولی، بعد شروع خواهد شد. اگر همین حداقل رااز تاریخ نیاموخته باشند که چه احمق و کودن اند این جماعت که ریش و قیچی زندگی ما را دردست دارند.اخبار کانال4 حدودا یک ساعت طول می کشد. دقت می کنم. هیچ اشاره ای به عراق نیست. نه از بمب گزاری ها، نه از اعتصاب غذای صدام حسین و نه از سلاخی هائی که هرروزه در این کشور اتفاق می افتد. از افغانستان هم چیزی نمی گویند. یعنی شما می گوئید که در این دو کشور تحت اشغال هیچ خبرنبوده است! شیطان دارد می رود توی جلدم و فکر می کنم دارم می فهمم چرا دولت فخیمه امریکا، قطع نامه سازمان ملل برای آتش بس فوری را وتو کرده وبعد از طریق فرودگاه گلاسگو، بمب های هوشمند به اسرائیل قاچاق کرد. آیا ممکن است هدف پس پرده و پنهان « پروژه لبنان»، منحرف کردن افکار عمومی از سلاخی های عراق و افغانستان باشد؟نمی دانم. همین طوری چیزی به نظرم آمد نوشتم.بیخود نیست می گویند یک دیوانه سنگی در چاه می اندازد که صد تا عاقل هم نمی توانند آن را در بیاورند. ولی حیف، که به قول یک ضرب المثل انگلیسی، دیوانگان کنترل کامل این دیوانه خانه جهانی را دردست گرفته اند